Bronnen en Krachtplaatsen in NL & Be
Grafheuvel en hunebed D30 en D31 in Exloo
Je vind hunebed D30 aan de Boslaan in Exloo
(Zie OpenStreetMap.org)
Hunebed D31 ligt aan de andere kant van Exloo, zo'n 4 Kilometer ofwel een klein kwartiertje fietsen van hunebed D30.
Bij de hoek van de Exloërzandweg en de Dalakkersweg ligt een grafheuvel, even verderop vind je hunebed D31
rechts van de Dalakkersweg
(Zie OpenStreetMap)
Hunebed D30 is ruim 7 meter lang en bijna 3½ meter breedt, het hunebed ligt noord-zuid gericht met het portaal aan de westkant.
De oudste vloer lag zo'n 1,70 meter onder de dekstenen, zodat men vroeger in dit hunebed kon staan. Later zijn er nog viermaal nieuwe
vloerlagen bovenop de vorige vloerlaag aangelegd.
In de kelder van hunebed D30 werden in 1918 door van Giffen de restanten gevonden van zo'n 65 potten van de Trechterbekercultuur,
een pijlpunt en verbrande menselijke botresten.
Later onderzoek van de archeoloog J. Lanting naar de toen nog deels aanwezige dekheuvel wees uit dat deze in twee fasen was opgeworpen.
De eerste heuvel bedekte het hunebed niet, de dekheuvel werd rond 2300-1800 v.nul opgehoogd, doch ook toen bedekte de heuvel nog niet
het hele hunebed. Rond het hunebed vondt men in de dekheuvel aardewerkscherven, die erop wijzen dat er rond hunebed D30 offers werden gebracht;
bijvoorbeeld maaltijden voor de voorouders en/of natuurgeesten van de Andere Wereld (waaronder de Goden).
Hunebed D31 aan de andere kant van Exloo is helaas nooit wetenschappelijk onderzocht. Dit hunebed zou in 1818 nog in perfecte staat zijn geweest,
doch sindsdien is het grondig geschonden en ontheiligt. Desondanks ontlokte hunebed D31 een 'wouw' bij mij toen ik deze vanaf het fietspad op haar
heuvel zag liggen. Het hunebed lag in een verdieping op de heuvel, die deels onderdeel zal hebben uitgemaakt van de dekheuvel.
(Bronnen:
Clerinx Blz.223-224,
v.Ginkel/Jager/v.d.Sanden Blz.180,
Gommer Blz.89-90 en 93-94,
Klok Blz.105-110,
v.d.Sanden Blz.62-63,
Westmaas Blz.78-79,
Hunebedden.nl D30 en
D31,
Hunebeddeninfo.nl D30 en
D31
en Wikipedia D30
en D31).
Grafheuvel
Vlakbij hunebed D31 ligt een flinke grafheuvel die mijn aandacht onmiddelijk trok.
Om de een of andere reden ben ik doorgefietst omdat ik eerst persé naar hunebed D32 wou.
Nadat ik een tijdje bij hunebed D32 gespendeerd had, moest ik toch weer terug naar deze grafheuvel.
Bij de grafheuvel stond helaas geen informatief bordje zoals dat bij de hunebedden het geval was.
Het zou een grafheuvel kunnen zijn van de
wikkeldraadbekercultuur
uit de Vroege Bronstijd (±2100-1800 v.nul).
Het hekje is geen palenkrans maar een gewoon hekje langs het pad om de grafheuvel te beschermen.
Krachtplaatsen
Woensdag 8 Juni 2022 ben ik naar Exloo geweest om hunebed D30 en D31 te bezoeken. Ik wandel altijd eerst even rond om de
omgeving in me op te nemen waarbij ik ook foto's maak. Daarna ga ik met de wichelroede rondlopen.
Bij hunebed D30 kreeg ik alleen een reactie op de kopse kant bij de grootste steen, daar lag naar mijn gevoel het krachtcentrum.
Na een kwartiertje fietsen kwam ik bij hunebed 31; dit hunebed lag op een sterk krachtcentrum. Normaal kan ik wel vertellen
dat de wichelroede bij een kopse kant reageerd of bij een portaal; de energie bij dit hunebed was echter zo sterk dat het hele
hunebed een groot krachtcentrum leek te zijn; zodra ik maar in de buurt kwam van wat ooit de dekheuvel geweest moet zijn reageerde de wichelroede al.
Dit hunebed ligt ook geweldig mooi midden in de natuur, hier kan je fijn even zitten voor een meditatie of een ritueel.
Onderweg naar hunebed D31 kwam ik langs een grote grafheuvel, waar ik terug naar toe getrokken werd.
Deze grafheuvel lag ook op een krachtcentrum. Beidde krachtcentra voelden prettig aan en zijn zeker een bezoek waard wanneer
je hier in de buurt bent!
 |
 |
 |
Wat zijn Hunebedden?
Hune is een oud Drents woord dat reus betekend, vergelijkbaar met het Duitse Hüne, dat nog altijd reus of een
boom van een kerel betekend. Ook in Genesis 6:4 lezen we over de 'Huynen'; 'reuzen', deze stenen 'bedden' waren zo men dacht
gebouwd door reuzen.
(Bronnen: Clerinx Blz.19,
v.d.Sanden Blz. 16-17
en Wikipedia).
De in Nederland gevonden hunebedden werden in een vrij korte periode gebouwd tussen 3450 en 3100 v.nul
door mensen van de Trechterbekercultuur. Men heeft in de Nederlandse hunebedden vrij weinig
menselijke resten gevonden, van de zure bodem in Drenthe is bekend dat die het bottenmateriaal grondig vernietigd.
Hetzelfde zien we bij het grootst gevonden grafveld van West Europa uit de steentijd bij Dalfsen, waar van de skeletten niets
over is en men slechts enkele lijksilhouetten gevonden heeft.
Uit de wel gevonden resten bot en crematieresten uit de hunebedden is niet goed op te maken in welke richting de overledenen begraven
werden en hoeveel mensen hun laatste reis via een hunebed maakten. Er werden wel veel potscherven gevonden in de
meer westelijk gelegen hunnenbedden en nabij gelegen regio's in Duitsland. Dit kunnen urnen zijn geweest of grafgiften.
(Bronnen: Clerinx Blz.38, 179-180 en 192-193,
v.d.Sanden Blz. 11 en 16,
Hunebeddeninfo.nl grafveld Dalfsen,
Hunebednieuwscafe.nl
& Wikipedia).
Oorspronkelijk waren de ruimten tussen de grote stenen opgevuld met kleinere stenen en lag er een dekheuvel over
de hunebedden, die alleen toegankelijk waren via een ingang aan de zijkant.
Alleen hunebed D13 in Eext heeft nog een dergelijke dekheuvel die alle hunebedden oorspronkelijk hadden.
Vroeger leidde een klein trapje naar de binnenruimte, wat dit hunebed weer uniek maakt.
Hunebedden waren dus een soort van grafheuvels waar men via de zijkant nog toegang tot had die gebruikt werd om
overleden te kunnen bijzetten, wat nog honderden jaren gebeurde na de bouw van het laatste hunebed.
Op alle informatie bordjes die ik bij de hunebedden heb zien staan valt te lezen: "Een hunebed is een grafmonument.
Behandel het met respect", doch ik merk hier weinig van.
Ik zie zowel kinderen als volwassen op de grafmonumenten klimmen, wat dus totaal respectloos is, alsof je op een kerkhof bovenop
de grafstenen gaat staan om alles goed te kunnen bekijken. Men is dan ook bezig om te kijken of er bordjes met een klimverbod
geplaatst kunnen gaan worden.
Ook op informatieve video's op de website van de Hunebedden Beheergroep (HBG) te Borger gaat men respectloos met hunebedden en grafheuvels om,
te zien is hoe men dwars door de hunebedden heen loopt, erin gaat liggen, er bovenop gaat zitten en bovenop een grafheuvel gaat staan.
De Hunebedden Beheergroep is o.a. ook verantwoordelijk voor het plaatsen van de informatieve bordjes bij de hunebedden waarop men
een respectvolle omgang van de hunebedden van bezoekers verwacht... men begrijpt blijkbaar zelf niet wat een respectvolle omgang zou kunnen zijn.
Bezoekers lijken te denken dat deze enorme stenen wel wat kunnen hebben en dat men er gerust op kan klimmen of op kan gaan zitten.
Helaas hebben de hunebedden hier wel onder te lijden zodat ze sneller eroderen en beschadigt men de zeldzame korstmossen die soms
alleen nog op deze hunebedden te vinden zijn.
(Bronnen: Clerinx Blz.192-193,
Hoven & Hovius Blz.29,
v.d.Sanden Blz. 11 en 16,
AD.nl - Klimverbod,
ArcheologieOnline.nl,
Hunebednieuwscafe.nl - Klimverbod,
Hunebednieuwscafe.nl - Wat zijn Hunebedden,
Trouw.nl - Klimverbod
& Wikipedia).
Krachtcentra
Dat de hunebedden op krachtcentra zouden liggen wordt vaak naar het rijk der pseudowetenschap verwezen en dus als onzin afgedaan.
De hunebedden werden echter wel op speciaal daarvoor uitgekozen lokaties gebouwd; in Nederland allemaal op een verhoging in het
landschap; de Hondsrug; een 70 kilometer lange
verhoging met energetische eigenschappen waarop de meeste hunebedden te vinden zijn.
Bij 39 van de 53 gemeten hunebedden was de radioactieve achtergrondstraling bovendien beduidend hoger
(Zie Martin Roek - Achtergrondstraling en
dehondsrug.nl).
We zien dus wel degelijk een sterkere energie bij veel hunebedden. Naar aanleiding van deze metingen en mijn eigen ervaringen
blijken zeker niet alle hunebedden op een krachtcentrum te staan, zoals Sietse van der Tuin zo stellig beweerd
(Zie: v.d.Tuin Blz.30-32).
De hunebedden waren in de tijd dat ze gebouwd werden zeer markante bouwwerken; heilige plaatsen waar men de voorouders begroef en eerde.
De energetische kwaliteit van bepaalde lokaties op de hondsrug oefende blijkbaar een zekere aantrekkingskracht uit om hier een heiligdom te bouwen.
Heiligdom
De hunebedden waren meestal op een verhoging in het landschap gebouwd, grotendeels bedekt met aarde. Hunebedden en grafheuvels zijn
toegangen naar de Andere Wereld waar de voorouders zich bevinden. De overledenen werden met een ceremonie hier gecremeerd en/of begraven
en later kwam men hier voor herdenkings en raadplegingsceremoniën, waarbij er ook aan de voorouders geofferd werd.
Vaak hield men bij grafheuvels en hunebedden ook vergaderingen, rechtsgedingen en nam men besluiten, waarbij mogelijk ook de voorouders in gedachten
werden gehouden en/of geraadpleegd.
De hunebedden zijn plaatsen van de voorouders en natuurgeesten/goden; poorten naar de Andere Wereld waar men ceremoniën en rituelen
deed om de voorouders en de natuurgeesten te eren en te raadplegen; het waren ook religieus-spirituele centra.
Sommige mensen menen dat de hunebedden geen graven voor de voorouders waren maar heiligdommen, spirituele centra.
Alsof dit een tegenstelling zou zijn; het zou juist vreemd zijn wanneer in heiligdommen zoals de hunebedden de voorouderspirits compleet buitengesloten zouden worden.
In het oude sjamanisme raadpleegt men juist de voorouders en de natuurgeesten/goden,
waarom zou men dit in de tijd van de hunebedden dan niet gedaan hebben? Belangrijke overledenen zoals stamoudsten, sjamanen, priesters en priesteressen,
zullen in het heiligdom rond de voorouders en natuurspirits/goden bijgezet zijn, zodat latere generaties ze eer kunnen bewijzen en kunnen raadplegen.
In de mythologie van latere volkeren zijn heuvels vaak het domein van de Andere Wereld, waar de elfen en andere natuurspirits wonen. Via grotten
en andere openingen in de aarde kon men de onderwereld betreden, de wereld van de overledenen, de Andere Wereld. De vondsten van menselijke resten
in de hunebedden en de offergaven liggen in lijn met deze mythologie van latere volken in deze regio. Aan de hunebedden zullen dus mogelijk alleen
stamoudsten, priesters en priesteressen na hun overlijden toevertrouwd zijn; inspirerende mensen met een zeker aanzien. Hunebedden zijn zo het schijnt
dan ook in de eerste plaatst heiligdommen, speciaal gebouwd voor de Andere Wereld van de overleden voorouders die hieraan toevertrouwd werden en voor
de natuurspirits zoals o.a. de Goden en Godinnen.
