Bronnen en Krachtplaatsen in NL & Be
De Hunebedden D50 en D51 bij Noord Sleen
Je vind hunebed D50 en D51 vlak bij elkaar aan weerszijden van de Hunebedweg in Noord Sleen
(Zie OpenStreetMap.org).
Bij hunebed D50 kan je de auto parkeren en loop je met 1 á 2 minuutjes naar hunebed D51.
Hunebed D50 is met haar lengte van 17 meter en breedte van bijna 4½ meter groot en indrukwekkend.
Het is het op vier na grootste hunebed in Nederland. Hunebed D50 bestaat uit 16 zijstenen die 8 dekstenen droegen,
tegenwoordig zijn er nog 7 dekstenen. De meeste stenen van de steenkrans rond het hunebed zijn bovendien ook nog aanwezig.
Hunebed D50 is helaas nooit wetenschappelijk onderzocht maar is in 1962 en in 1998 wel gerestaureerd.
Ongeveer 100 meter terug ligt hunebed D51 dat oorspronkelijk 7 dekstenen had die op 14 zijstenen steunden.
Van de 7 dekstenen ontbreken 4 dekstenen; allen in het midden van het hunebed. Prof.van Giffen heeft hunebed D51
in 1962 onderzocht en gerestaureerd. Van Giffen constateerde echter dat de grond in en rond het hunebed sterk doorwoeld was,
zodat het onderzoek weinig opleverde.
(Bronnen:
Clerinx Blz.235,
v.Ginkel/Jager/v.d.Sanden Blz.190,
vd.Sanden Blz.80-81,
Westmaas Blz.110,
Hunebedden.nl: D50 /
D51,
Hunebeddeninfo.nl,
Hunebednieuwscafe.nl
en Wikipedia: D50 /
D51).
Krachtplaatsen
Cois Geysen beschrijft dat hij bij hunebed D50 een verhoogde radioactieve achtergrondstraling gemeten had; 637 becquerel!
De achtergrondstraling ligt volgens Geysen in Nederland gemiddeld zo tussen de 35 en 50 becquerel. De achtergrondstraling van 637 Bq bij
hunebed D50 lijkt hoog, doch dat valt erg mee; in het menselijk lichaam is deze normaal gesproken 120 Bq per kilogram!
(Zie: Achtergrondstraling en Geysen Blz.138).
Donderdag 18 Augustus 2022 ben ik naar Noord Sleen geweest om deze hunebedden te bezoeken.
Ik heb eerst wat in de omgeving van de hunebedden rondgelopen en ik heb foto's gemaakt. M'n stralingsmeter bleef bij hunebed D50 op 0 CPS (Counts per Second) staan
en de CPM (Counts per Minute) bleven zo rond de 12, geen hoge waarden zoals hierboven dus. Desalnietemin hadden deze hunebedden wel een geweldige
(niet meetbare) uitstraling! Met name hunebed D50 bleek met de wichelroede op een sterk krachtcentrum te staan, waarbij de wichelroede reageerde
bij de beidde kopse kanten, ook vanaf grotere afstand. Bij hunebed D51 reageerde de wichelroede wat minder sterk en gaf ook een reactie bij de
beide kopse kanten. Bij hunebed D50 staat een bankje zodat je hier even kan gaan zitten voor een meditatie. Hoewel je de snelweg even verderop
wel hoort, zit je hier aan een doodlopende weg en dus erg rustig, rustig genoeg voor een ritueel.
 |
 |
 |
Wat zijn Hunebedden?
Hune is een oud Drents woord dat reus betekend, vergelijkbaar met het Duitse Hüne, dat nog altijd reus of een
boom van een kerel betekend. Ook in Genesis 6:4 lezen we over de 'Huynen'; 'reuzen', deze stenen 'bedden' waren zo men dacht
gebouwd door reuzen.
(Bronnen: Clerinx Blz.19,
v.d.Sanden Blz. 16-17
en Wikipedia).
De in Nederland gevonden hunebedden werden in een vrij korte periode gebouwd tussen 3450 en 3100 v.nul
door mensen van de Trechterbekercultuur. Men heeft in de Nederlandse hunebedden vrij weinig
menselijke resten gevonden, van de zure bodem in Drenthe is bekend dat die het bottenmateriaal grondig vernietigd.
Hetzelfde zien we bij het grootst gevonden grafveld van West Europa uit de steentijd bij Dalfsen, waar van de skeletten niets
over is en men slechts enkele lijksilhouetten gevonden heeft.
Uit de wel gevonden resten bot en crematieresten uit de hunebedden is niet goed op te maken in welke richting de overledenen begraven
werden en hoeveel mensen hun laatste reis via een hunebed maakten. Er werden wel veel potscherven gevonden in de
meer westelijk gelegen hunnenbedden en nabij gelegen regio's in Duitsland. Dit kunnen urnen zijn geweest of grafgiften.
(Bronnen: Clerinx Blz.38, 179-180 en 192-193,
v.d.Sanden Blz. 11 en 16,
Hunebeddeninfo.nl grafveld Dalfsen,
Hunebednieuwscafe.nl
& Wikipedia).
Oorspronkelijk waren de ruimten tussen de grote stenen opgevuld met kleinere stenen en lag er een dekheuvel over
de hunebedden, die alleen toegankelijk waren via een ingang aan de zijkant.
Alleen hunebed D13 in Eext heeft nog een dergelijke dekheuvel die alle hunebedden oorspronkelijk hadden.
Vroeger leidde een klein trapje naar de binnenruimte, wat dit hunebed weer uniek maakt.
Hunebedden waren dus een soort van grafheuvels waar men via de zijkant nog toegang tot had die gebruikt werd om
overleden te kunnen bijzetten, wat nog honderden jaren gebeurde na de bouw van het laatste hunebed.
Op alle informatie bordjes die ik bij de hunebedden heb zien staan valt te lezen: "Een hunebed is een grafmonument.
Behandel het met respect", doch ik merk hier weinig van.
Ik zie zowel kinderen als volwassen op de grafmonumenten klimmen, wat dus totaal respectloos is, alsof je op een kerkhof bovenop
de grafstenen gaat staan om alles goed te kunnen bekijken. Men is dan ook bezig om te kijken of er bordjes met een klimverbod
geplaatst kunnen gaan worden.
Ook op informatieve video's op de website van de Hunebedden Beheergroep (HBG) te Borger gaat men respectloos met hunebedden en grafheuvels om,
te zien is hoe men dwars door de hunebedden heen loopt, erin gaat liggen, er bovenop gaat zitten en bovenop een grafheuvel gaat staan.
De Hunebedden Beheergroep is o.a. ook verantwoordelijk voor het plaatsen van de informatieve bordjes bij de hunebedden waarop men
een respectvolle omgang van de hunebedden van bezoekers verwacht... men begrijpt blijkbaar zelf niet wat een respectvolle omgang zou kunnen zijn.
Bezoekers lijken te denken dat deze enorme stenen wel wat kunnen hebben en dat men er gerust op kan klimmen of op kan gaan zitten.
Helaas hebben de hunebedden hier wel onder te lijden zodat ze sneller eroderen en beschadigt men de zeldzame korstmossen die soms
alleen nog op deze hunebedden te vinden zijn.
(Bronnen: Clerinx Blz.192-193,
Hoven & Hovius Blz.29,
v.d.Sanden Blz. 11 en 16,
AD.nl - Klimverbod,
ArcheologieOnline.nl,
Hunebednieuwscafe.nl - Klimverbod,
Hunebednieuwscafe.nl - Wat zijn Hunebedden,
Trouw.nl - Klimverbod
& Wikipedia).
Krachtcentra
Dat de hunebedden op krachtcentra zouden liggen wordt vaak naar het rijk der pseudowetenschap verwezen en dus als onzin afgedaan.
De hunebedden werden echter wel op speciaal daarvoor uitgekozen lokaties gebouwd; in Nederland allemaal op een verhoging in het
landschap; de Hondsrug; een 70 kilometer lange
verhoging met energetische eigenschappen waarop de meeste hunebedden te vinden zijn.
Bij 39 van de 53 gemeten hunebedden was de radioactieve achtergrondstraling bovendien beduidend hoger
(Zie Martin Roek - Achtergrondstraling en
dehondsrug.nl).
We zien dus wel degelijk een sterkere energie bij veel hunebedden. Naar aanleiding van deze metingen en mijn eigen ervaringen
blijken zeker niet alle hunebedden op een krachtcentrum te staan, zoals Sietse van der Tuin zo stellig beweerd
(Zie: v.d.Tuin Blz.30-32).
De hunebedden waren in de tijd dat ze gebouwd werden zeer markante bouwwerken; heilige plaatsen waar men de voorouders begroef en eerde.
De energetische kwaliteit van bepaalde lokaties op de hondsrug oefende blijkbaar een zekere aantrekkingskracht uit om hier een heiligdom te bouwen.
Heiligdom
De hunebedden waren meestal op een verhoging in het landschap gebouwd, grotendeels bedekt met aarde. Hunebedden en grafheuvels zijn
toegangen naar de Andere Wereld waar de voorouders zich bevinden. De overledenen werden met een ceremonie hier gecremeerd en/of begraven
en later kwam men hier voor herdenkings en raadplegingsceremoniën, waarbij er ook aan de voorouders geofferd werd.
Vaak hield men bij grafheuvels en hunebedden ook vergaderingen, rechtsgedingen en nam men besluiten, waarbij mogelijk ook de voorouders in gedachten
werden gehouden en/of geraadpleegd.
De hunebedden zijn plaatsen van de voorouders en natuurgeesten/goden; poorten naar de Andere Wereld waar men ceremoniën en rituelen
deed om de voorouders en de natuurgeesten te eren en te raadplegen; het waren ook religieus-spirituele centra.
Sommige mensen menen dat de hunebedden geen graven voor de voorouders waren maar heiligdommen, spirituele centra.
Alsof dit een tegenstelling zou zijn; het zou juist vreemd zijn wanneer in heiligdommen zoals de hunebedden de voorouderspirits compleet buitengesloten zouden worden.
In het oude sjamanisme raadpleegt men juist de voorouders en de natuurgeesten/goden,
waarom zou men dit in de tijd van de hunebedden dan niet gedaan hebben? Belangrijke overledenen zoals stamoudsten, sjamanen, priesters en priesteressen,
zullen in het heiligdom rond de voorouders en natuurspirits/goden bijgezet zijn, zodat latere generaties ze eer kunnen bewijzen en kunnen raadplegen.
In de mythologie van latere volkeren zijn heuvels vaak het domein van de Andere Wereld, waar de elfen en andere natuurspirits wonen. Via grotten
en andere openingen in de aarde kon men de onderwereld betreden, de wereld van de overledenen, de Andere Wereld. De vondsten van menselijke resten
in de hunebedden en de offergaven liggen in lijn met deze mythologie van latere volken in deze regio. Aan de hunebedden zullen dus mogelijk alleen
stamoudsten, priesters en priesteressen na hun overlijden toevertrouwd zijn; inspirerende mensen met een zeker aanzien. Hunebedden zijn zo het schijnt
dan ook in de eerste plaatst heiligdommen, speciaal gebouwd voor de Andere Wereld van de overleden voorouders die hieraan toevertrouwd werden en voor
de natuurspirits zoals o.a. de Goden en Godinnen.
