Bronnen en Krachtplaatsen in NL & Be
Vrouweputje, 's Heer Arendskerke (bij Goes), Zeeland
Je vindt het Vrouweputje aan de Oostweg in 's Heer Arendskerke, bij Goes
(Zie OpenStreetMap.org).
Vanaf station Goes is het zo'n 2 Km. Op Zondag rijden er geen bussen, je zou dan een OV-fiets kunnen nemen.
Wanneer je vanuit Goes de Oostweg op gaat is het meteen aan je linkerkant. Via een bruggetje kom je op het
terrein. Er zijn geen parkeerplaatsen, wanneer je niet uitkijkt rij je er zo langs.
Het huidige Vrouweputje ligt op zo'n honderd meter van de oorspronkelijke locatie doch put haar water wel uit dezelfde ondergrondse waterstroom.
Het Vrouweputje is nooit een stenen put geweest maar een opborrellende poel zoals op de foto helemaal bovenaan te zien is.
Door ruilverkaveling werd het oorspronkelijke Vrouweputje in 1973 dichtgegooid. Op initiatief van zes vrouwen werd
het huidige putje in 2006 opnieuw gegraven. De oorspronkelijke poel bestond al voordat de eerste dijken werden
aangelegd. Door overstromingen gedurende de voorgaande geschiedenis was er een kreekrug ontstaan. Dit is een soort
door het landschap meanderende zandader. Het grondwater in dit gebied is normaal gesproken brak maar wordt door
het kreekzand gezuiverd, zodat het altijd helder en zoet is
(Bron: Vrouweputje boekje).
Het terrein bij het Vrouweputje is een lange smalle strook grond. Wanneer je het bruggentje over bent zie je
een ronde haag van Meidoorn rond een Lindeboom. Deze Meidoorn in een ronde haag is hier de beschermer van het
heiligdom, hier een Lindeboom, van oudsher de boom van de Godin Freya.
Deze informatie is te lezen op de bordjes
die bij de Meidoorn en bij de Lindeboom geplaatst zijn. Wanneer je langs het informatiehuisje het terrein opgaat,
zie je een groot labyrint (foto helemaal onderaan), een appelboom, een geneesboom waar je linten in kan hangen
om zodoende iets aan de boom over te dragen, en een steencirkel. Op het bordje bij de steencirkel is te lezen
dat je hier een steen kan achterlaten als dank, om een wens te doen of om iets los te laten. Dit zijn allemaal oude heidense tradities.
We zien nog een Lijsterbes, Eik en Wilg ieder voorzien van een informatiebordje waarna wij dan bij het Vrouweputje komen.
Op zondag 25 maart 2018 bezocht ik met een groepje het Vrouweputje. Er staan verschillende bomen met daarbij een uitleg
om welke boom het gaat en de symboliek achter de betreffende boom. In één boom waren verscheidene doeken
gehangen (foto rechtsboven). Dit is een oud, voor-christelijk gebruik waarmee men en kwaal of ziekte via een lapje stof
overdraagt aan de boom. De boom neemt onze uitademing op en transformeert deze naar zuurstof, zo neemt de boom met het
vergaan van de lapjes de kwaal of ziekte over en transformeert deze naar voor ons gezonde energie. Bovendien wordt de
boom gevoed met het geneeskrachtige water dat ook in het Vrouweputje naar boven komt.
Ons groepje verspreide zich over het terrein rond het Vrouweputje. Ik ging op het bankje zitten dat je op de foto
hierboven ziet. We deden een meditatie waarin we een connectie zochten met de natuurspirits van dit gebied.
Ik liet mijn aandacht naar beneden gaan, de grond in onder m'n voeten. Op een gegeven moment voelde en zag ik vaag
een soort van ondergrondse stroom. In deze stroom werd ik een watergeest gewaar, die een donkerblauwe tot zwarte huid
leek te hebben. Er was echter geen onderscheid tussen deze watergeest en de ondergrondse stroom, ze waren onlosmakelijk
verbonden. Het leek of haar hoofd omhoog kwam om me aan te kijken. Ik voelde een uitnodiging om van het water te drinken.
De meditatie was erg prettig en er hing een fijne sfeer.
In September 2020 ben ik weer een keer terug gegaan naar het Vrouweputje. Ik heb er nog wat foto's gemaakt en ik wou
het labyrint bekijken. Ik had deze keer wel m'n wichelroede mee en ben hier een paar keer mee over het terrein gelopen.
Het Vrouweputje bleek een sterke krachtplaats te zijn, ondanks dat deze niet op de oorspronkelijke plaats ligt.
Dit sloot geheel aan bij mijn eerdere ervaringen op deze bijzondere plaats zo vlak bij Goes.
