Bronnen en Krachtplaatsen in NL & Be

  Putje bij Keinse, Gemeente Schagen

Het Putje van Keinse ligt langs de Westfriesedijk aan de Keins 2a te Schagen  (Zie OpenStreetMap.org).
In 1319 vinden we hier Kaenze wat in 1388 als Kaynse geschreven wordt en in 1537 als Keijns.
Keinse is mogelijk ontstaan als een terp en de naam stamt wellicht van het woord kine/kene/keen dat geul betekend. Rond 1510 is hier sprake van een cultus rond een Mariabeeld dat in een put was geraakt en zodoende was schoongespoeld en gereinigd. Het water uit de put zou sindsdien geneeskrachtig zijn. Er werd een kapel bij de put gebouwd die echter tussen 1573 en 1585 verdween, mogelijk verwoest als een nawee van de beeldenstorm en de reformatie danwel door watergeuzen.
Ook het Mariabeeldje raakte zoek. Het putje bleef echter al die tijd mensen trekken. In 1930 werd er een Maria beeldje gevonden in een sloot van de Wieringermeer dat het oorspronkelijke beeldje zou moeten zijn en pas in 1956 was de huidige kapel gereed.
 (Bronnen: Geysen Blz.144,  Wormhoudt Blz.59-61,  GeheugenvanSchagen.nl,  Sargasso.nl  en  Wikipedia).

In 1994 had Wigholt Vleer (auteur van Leylijnen en leycentra in de Lage Landen uit 1992) 
een visioen rond een bron en het woord KEINS. Hij kwam zodoende bij het putje van Keinse uit.
Toen Wigholt Vleer samen met paragnost Dick van den Dool in Keinse aankwam, werden de wichel­roeden van beidden naar de waterput getrokken. Volgens Vleer en de auteurs Chris Zoet, Bastiaan Stok en Ton van der Leeden is het putje van Keinse een van de sterkste krachtplaatsen van Nederland.
Vleer kon al op 20 kilometer afstand de uitstraling gewaar worden!
 (Bronnen: Zoet, vd.Leeden & Stok Blz.4  en  GeheugenvanSchagen.nl).

Ik bezocht het putje van Keinse naar aanleiding van het handige overzichtje van bronnen van Rob Noord  (www.RobNoord.nl).  Ik ging samen met Murel; een goede vriendin van me, naar Keinse en daar ontmoeten we geheel toevallig Ton van der Leeden, de co-auteur van het hierboven genoemde boekje. Ton vertelde dat het putje een krachtig centrum is en ook het kapelletje was een krachtplek. Zelf had ik echter niet zoveel met het kapelletje. Voor mij was het kapelletje meer een krachtplek gecreëerd door de mensen die daar kwamen en het hun energie gaven met aandacht en devotie. Toen ik met de wichelroede begon te lopen werd ik direct naar het putje getrokken, zeker een sterke krachtplaats! Deze krachtplaats werd gecreëerd door de natuurkrachten, natuurlijke energiestromen, aarde en waterspirits!

Martin Roek      

Pansophia.nl - Keins  (Jan.2016)