Bronnen en Krachtplaatsen in NL & Be
Willibrordusput in Diessen, Noord Brabant
Je vindt de Willibrordusput aan de Kerksingel bij de Willibrorduskerk in Diessen
(Zie: OpenStreetMap.org).
De naam Diessen wordt als Deusone al in de vijfde eeuw genoemd, en houdt verband met een riviertje van dezelfde naam.
Diessen stamt mogelijk van het Germaanse *deusôn-, wat 'heilige rivier' betekend, 'heilig water'. Een andere mogelijkheid
is dat Diessen 'bruisen' betekend
(Zie: Etymologiebank.nl).
Willibrordus zou in de achtste eeuw in Diessen en kerkje gesticht hebben en een put geslagen, het kerkje heeft hij vervolgens rond 712
aan de Adbij van Echternach geschonken.
In de oude tekst van de Abdij van Echternach spreekt men hier van Deosne, waarin men lange tijd ´van Oss´ las,
doch hiermee bleek ´Diessen´ bedoeld te worden (Zie ook: Willibrordusput, Oss).
Het Willibrordusputje in Diessen en het Willibrordusputje in Alphen zijn de twee putten
in Noord Brabant die mogelijk werkelijk door Willibrordus bezocht zijn.
Het water uit de put van Diessen zou een geneeskrachtige werking hebben. Verschillende bronnen melden dat het bronwater hielp tegen de Engelse ziekte.
Zeker rond 1161 zou hier nog een houten kerkje gestaan hebben. In het begin van de vijftiende eeuw bouwde
men op deze plaats een stenen priesterkoor en halverwege de vijftiende eeuw ook het schip van steen. De toren werd rond 1500 gebouwd.
De kerk werd halverwege de zestiende eeuw pas een parochie kerk gewijd aan Willibrordus.
De Willibrordusput ligt vlak naast de Willibrorduskerk, links naast de toren. De put is afgesloten met een ijzeren deksel waarin het
patroon van Willibrordus uitgefreesd was, zodat in de weerkaatsing van de lucht in het water onderin de put deze afbeelding
van Willibrordus te zien was.
(Bronnen:
Brabantserfgoed.nl,
Meertens Inst.,
ReliWiki.nl,
Rijksmonumenten
en Wikipedia)
Krachtplaats
Zaterdag 30 Januari 2021 ben ik naar Diessen geweest en heb ik het Willibrordusputje bezocht.
Ik ben een aantal maal rond de kerk en het putje gelopen, de wichelroed wees terwijl ik rond de kerk liep continue richting
de toren, waar een sterk krachtcentrum bleek te zijn.
Ook Wigholt Vleer (Vleer Blz.311)
beschrijft de toren als een sterk krachtcentrum.
Toen ik bij het putje was reageerde de wichelroede ook, niet zo sterk
als bij de toren, doch ook het putje bleek een krachtcentrum.
In de achtste eeuw stond er op deze lokatie al een houten kerkje en zou Willibrordus hier een put geslagen hebben.
Mogelijk betrof het hier een oude Heidense heilige plaats bij een bron die men op deze manier gekerstend heeft.
De krachtplaats had een prettige sfeer.
