Bronnen en Krachtplaatsen in NL & Be
Sint Annakerk te Aldeneik, Limburg
Je vindt de Sint Annakerk aan de Hamontweg te Aldeneik
(Zie OpenStreetMap.org).
In begin van de achtste eeuw moet hier een houten kerkje gestaan hebben behorende bij een abdij, gesticht door de
zusters Harlindis en Relindis.
Het kerkje werd vlakbij een bron in een moerasig deel van het bos gebouwd, dit was mogelijk een oude heidense cultusplaats.
Nadat Harlindis en Relindis overleden waren werden hun lichamen in sacrofagen in deze oude houten kerk bewaard.
De oude bouwvallige houten kerk wordt op een gegeven moment afgebroken en er wordt op dezelfde plaats een stenen kerk gebouwd.
Rond 870 worden de sacrofagen met de lichamen van Harlindis en Relindis overgebracht naar deze nieuwe stenen kerk.
Het door hen gestichte vrouwenklooster wordt in de 10de eeuw opgeheven en vervangen door
seculiere kanunniken.
In de twaalfde en dertiende eeuw worden er twee nieuwe kerken in Aldeneik gebouwd; de oude kloosterkerk
wordt vervangen door een nieuwe Munsterkerk
(Munster komt van monasterium; klooster, dus kloosterkerk) en er word een parochiekerk gewijd aan Sint-Pieter gebouwd.
Rond 1570 gaat het Kapitel (bestuur)
naar Maaseik en zijn twee kerken teveel voor het plaatsje Aldeneik, waarop de Sint-Pieter kerk word afgebroken
en de Munsterkerk als Parochiekerk gebruikt gaat worden. In 1876 krijgt de oude kerk een monumentenstatus.
Het schip van de kerk dateerd van ± 1200 en het huidige koor uit de tweede helft van de 13de eeuw.
De kerk was oorspronkelijk gewijd aan Maria en vanaf de 18de eeuw gewijd aan de moeder van Maria; Anna.
(Bronnen:
Clerinx Blz.74-77,
Geysen Blz.76,
Mersch Blz.1, 8-9,
Neskens Blz.2-3,
Heiligen.net,
Onroerenderfgoed.be,
Wikipedia - Abdij
en Wikipedia - Sint Annakerk).
Mythen
De zusters Harlindis en Relindis waren zeer Christelijk opgevoed
en stichte een klooster op hun familiegrond, geholpen door hun vader. Ze hielpen zelfs met de bouw van het klooster, wat zeer ongebruikelijk
was, dit was geen werk voor adelijke dochters. Toen ze betrapt werden met hun schorten vol met steentjes voor de mozaiekvloer, zeiden ze
dat het rozen waren. Toen ze de inhoud van hun schorten moesten laten zien, bleken de steentjes in rozen veranderd te zijn.
Het bruggetje over de Bosbeek waarop dit gebeurde wordt sindsdien het Leugenbrugske genoemd.
Dit soort wonderen waarin voorwerpen veranderen doen denken aan de Godin Holda / Vrouwe Holle.
Een ander verhaal verteld dat Bonifatius met z'n gevolg op bezoek kwam en men er achter kwam dat de wijn zo goed als op was.
Harindis bid en zegt tegen haar moeder erop te vertrouwen dat er genoeg wijn zal zijn. Wanneer het bezoek arriveerd blijkt het vat vol
te zitten met de heerlijkste wijn.
In de periode dat dit klooster gesticht werd en men een kerk ging bouwen, deed men dit vaak op de plaats van een oude heidense heilige plaats
om deze zodoende te kersenen. Wonderlijke gebeurtenissen moesten meer gewicht in de schaal leggen dat dit nu echt een Christelijke heilige
plaats was. Zowel de kerk als de nabij gelegen bron met kapelletje kunnen dus oude heidense
heilige plaatsen geweest zijn.
(Bronnen:
Clerinx Blz.75 & 79,
Geysen Blz.76,
Mersch Blz.1,
Heiligen.net,
KerkAldeneik.be
en Volksverhalen.be).
Krachtplaats
Zaterdag 2 Januari 2021 ben ik naar Aldeneik geweest naar de Sint-Annakerk. Ik ben een paar maal met de wichelroede
rond de kerk gelopen, waarbij de wichelroede constant richting de toren bleef wijzen en bij de toren reageerde;
hier lag een sterk krachtcentrum.
Cois Geysen vermeld (op Blz.78)
dat verscheidenne energiebanen kruisen bij de kerk.
Wigholt Vleer (zie Blz.208)
beschrijft een krachtcentrum aan de kant van het koor, zo'n vier meter verwijderd van de kerk bij een boom.
De kerk staat zeker op een sterk krachtcentrum, ik vond dat er een fijne sfeer hing, een krachtplaats die zeker een bezoek waard is!
Een straatje verderop vindt je tevens de Willibrordput met een kapelletje.
